,,Miłość, psiakrew" Ewa Nowacka.

www.google.pl

,,Wiola, uczennica liceum z ambicjami zostania aktorką i Daniel, uczeń technikum, to bohaterowie powieści Ewy Nowackiej, znanej autorki książek dla dzieci i młodzieży. Wiola i Daniel pokochali się miłością pierwszą i gorącą, wbrew radom rodziców i nakazom rozsądku postanowili wziąć ślub. Czy uczucie, które połączyło parę nastolatków było miłością na wieki, czy tylko przelotnym zauroczeniem, krótkotrwałą fascynacją?

Powieść Ewy Nowackiej to książka o różnych obliczach miłości - pierwszej miłości nastolatków i miłości przed wiekami, miłości budującej i niszczącej, szczęśliwej i nieszczęśliwej."

To z pewnością pierwsza i ostatnia książka jaką przeczytałam tej autorki. Nie przypadła mi do gustu i dalej posiadam o niej takie zdanie mimo, iż przeczytałam ją już jakiś czas temu ( 1-2 lata temu ). Wtedy to właśnie dokonał się we mnie przełom. Nie czytam typowo młodzieżowych książek, oprócz dzieł Małgorzaty Musierowicz. Pozostałą literaturę, którą czytam uważam za bardziej dorosłą i odpowiednią dla mojej osoby. 

Od razu na starcie zdenerwowała mnie główna bohaterka, Wiola. Dziwne dziecko, które chce nie wiadomo czego. A raczej wiadomo, być dorosłą osobą. Ma chłopaka, zakochała się, prowadzi z nim dorosłe życie polegające na dorosłym okazywaniu uczuć. Bierze z nim ślub, pojawia się dziecko. Oczywiście owa bohaterka nie ma skończonej szkoły, jest na utrzymaniu rodziny,  natomiast matka nie przejmuje się zaistniałą sytuacją. Tłumacząc krótko, poprzewracało się dziewczynie w głowie. Jej wybranek normalnie uczęszcza do szkoły, ale rodzice sprzeciwiali się jego związkowi z Wiolą. Natomiast chłopak zrobił po swojemu i zamieszkał ze swoją wybranką. Młodzi mając ślub i dziecko, kłócą się i mają trudność z porozumiewaniem się. No i w końcu rozstają się. 

Poniekąd jest to mądra książka, bo ukazuje jak głupia potrafi być młodzież i jak jej się spieszy do dorosłości, a później wychodzi jak wychodzi. 

Jedyną sensowną postacią w tym wszystkim był mądry sąsiad, który spacerując z pieskiem przyglądał się całej historii. 

P.S. Tę książkę polecała mi pewna bibliotekarka i jak wiadomo więcej jej o radę nie poprosiłam. Sama wybieram sobie książki w bibliotece, a o radę proszę tylko w jednej małej filii, gdzie mam pewność, że zostanie mi polecona naprawdę dobra książka.