Paul West, typowy Brytyjczyk, połączenie Hugh Granta i Davida Beckhama. Francuska firma zatrudnia go jako specjalistę od marketingu, by stworzył w Paryżu sieć herbaciarni. Na miejscu okazuje się, że najbliższe miesiące spędzi wśród bandy nierozgarniętych współpracowników, nadzorowanych przez dwulicowego szefa oraz piękny, lecz nieprzewidywalnych kobiet.
Świetna książka o Paryżu i Francuzach. Można ich dobrze poznać nie ruszając się z fotela. W tej powieści są przedstawione oczywiście przede wszystkim negatywne strony ,,żabojadów".
Paul leci do Paryża z Anglii. Ma tam otworzyć sieć herbaciarni. Nie jest to łatwe dla niego zajęcie. Wiele osób utrudnia mu to zadanie.
Paul poznaje kulturę, tradycje Francuzów. Początkowo nie może przyzwyczaić się do ich trybu życia ( powolnego ). Nie może znieść psich odchodów znajdujących się na chodnikach. Bardzo często w nie wchodzi. Denerwuje go to, ale niestety musi sobie z tym poradzić. Kupuje na wyprzedaży zwykłe szmaciaki, które często zmienia. Z czasem jednak się przyzwyczaja i radzi sobie z tym. Nie wchodzi już tak często w merde.
Paul ma bogate życie seksualne w tej książce. Z tego wynika, że jest bardzo atrakcyjnym mężczyzną przyciągającym kobiety. Spędza z nimi bardzo dużo czasu, głównie w łóżku.
To w cale nie oznacza, że myśli tylko jedną partią ciała, choć może się tak wydawać. Jest bardzo mądry i szybko odnajduje się w ,,innym świecie". Pomimo to, że między Paryżem a Londynem nie aż takiej dużej odległości, mieszkańcy diametralnie się od siebie różnią.
Anglików uważa się za sztywniaków, natomiast Francuzów za podrywaczy. Jest to ukazane, np. w sytuacji między szefem a podwładną. Mają ze sobą romans, choć facet ma żonę i dwójkę dorosłych dzieci. Od takiej osoby wymaga się więcej odpowiedzialności, ale wygląda na to, że u Francuzów jest to normalne. Nie mam zamiaru w jakikolwiek sposób ich pomawiać. Tak są ukazani w tej książce, a więc coś w tym na pewno jest.
Ciekawostki o Francuzach ukazane w książce:
- w ciągu dnia pracy, Francuzi mają 2h na lunch.
- walutą jest euro.
- uwielbiają ślimaki.
- częste strajki ( kelnerów, sprzątaczy, nauczycieli )
Gdy kończy się jeden strajk to zaczyna drugi. Tak cały czas.
- Francuzi są bardzo leniwi. Gdy policjanci nie radzą sobie to strajkują.
- wysokie statystyki wypadków po pijanemu.
- do kelnerów trzeba się zwracać w określony sposób, aby nie poznali, że się jest turystą. Wtedy potrafią bardzo ,,naciągnąć".
,,- Ja zamówię - oznajmił Jake, potrząsnąwszy moją dłonią. - Patry i słuchaj.
Nieznacznie uniósł brodę, obrócił i nawiązał kontakt wzrokowy z kelnerem.
- Un creme, s'il vous plait - zawołał.
[...]
- Przecież creme to śmietanka! - Przyznaję, nie posiadałem się ze zdumienia.
- Taaa. Ale tak kelnerzy między sobą nazywają cafe au lait. Trzeba do nich mówić ich językiem. Nikt ci tego nie powiedział?
- Nie.
- Merde. No to sam się wystawiasz do oskubania. Słuchaj. Espresso to un express, rozumiesz? Espresso z odrobiną mleka to u nich une noisette. Słaba czarna kawa to un allonge. I tak dalej. Jeżeli mówisz ich językiem, wiedzą, że nie jesteś turystą.
- tradycja paryska
,,Zanim na dobre zaczął się styczeń, opanowała mnie wielka ochota, by zgodnie z paryską tradycją kupić sobie szczególny wehikuł czasu - domek na wsi."
- Francuzi często spóźniają się na umówione spotkania.
- wiek emerytalny ( 2005r. ) 50 lat.
- dla Francuzów rok zaczyna się we wrześniu, a kończy w czerwcu.
- we Francji nie ma przychodni, gdzie przychodzą chorzy. Tam lekarze przyjmują prywatnie, oczywiście za opłatą.
- apteki znajdują prawie na każdej ulicy.
Wycieczka po Paryżu z Paulem Westem :)
Luwr
plac Wogezow
Łuk Triumfalny
Panteon
Notre Dame
Aleja Pól Elizejskich
Las Buloński
No i oczywiście Wieża Eiffla:
Inne zabytki samego Paryża:
Francji:
Muszę sięgnać po tą książkę! :)
OdpowiedzUsuń