,,Na brzegu rzeki Piedry usiadłam i płakałam..." cz.1

,,Na brzegu rzeki Piedry usiadłam i płakałam..." Paulo Coelho.



,,Każdy potrzebuje zwierciadła, w którym mógłby się przejrzeć. Pewnie dlatego jedna połowa świata rozgląda się za swoją drugą połową. Paulo Coelho w swojej książce opowiada o spotkaniu dwojga ludzi po latach rozłąki. Miłość, która w nich zasnęła, budzi się powoli, pośród wątpliwości i obaw przed porażką. Aby uwierzyć w drugiego człowieka, należy najpierw uwierzyć w siebie. Żyć w harmonii ze światem widzialnym i niewidzialnym. Odnaleźć prawdziwe oblicze Boga... Ale czy miłość jest w stanie uchronić przed samotnością? Nie zapominajmy, że Bóg ukrył piekło w samym sercu raju . "

Mądra, piękna książka. Pełna niegłupich słów, które można przemyśleć. W dziełach P.Coelho dużo jest odniesień do Boga i związanymi z nim zdaniami. Czytając tę książkę o Bogu, miłości i trudnych wyborach człowiek delektuje się pięknymi słowami. 

Coelho nie tworzy dzieł tak po prostu. On chce przekazać mądrości. 

Czytając jego książki, trzeba mieć ołówek w dłoni i notatnik, gdzie zapisuje się mądre zdania. Jego utwory są nimi przepełnione.Coelho ukazuje ludzi przed wyborem. 

Akurat w tej książce dwoje młodych ludzi staje przed trudną decyzją. Ona kocha go i On ją też.

Natomiast On zastanawia się czy wybrać Boga, czy swoją miłość. Jak to się skończy.... tego nie napiszę. Przeczytajcie, a przekonacie się.

Zachęcam, jeśli ktoś lubi mądre książki, bez banalnych mądrości.
W kilku kolejnych postach postaram się was przekonać do przeczytania tej książki. Ale zacznę już teraz : )

,,Wierzę zatem, że jeśli człowiek poszukuje miłości, to ją w końcu znajdzie,

 a wtedy skupia wokół siebie jeszcze więcej miłości."

,,Wystarczy, by jeden człowiek był nam życzliwy, a wtedy inni również stają się życzliwi. 

Zaś kiedy jesteśmy sami, to coraz bardziej zasklepiamy się w naszej samotności. 

Dziwne jest życie."