Mądrości z ,,Alchemika" cz.5

,,Nigdy nie dostrzegamy skarbów, które mamy tuż przed oczyma. A wiesz, dlaczego tak się dzieje? Bo ludzie nie wierzą w skarby."

,,I tylko jedno może unicestwić marzenie - strach przed porażką."

,,Zazwyczaj widmo śmierci sprawia, że bardziej szanujemy życie."

..To się nazywa Miłością - powiedział młodzieniec, widząc, że wiatr jest o krok od spełnienia jego prośby. - Kiedy kochamy, stajemy się częścią Stworzenia. Kiedy kochamy, nie potrzebujemy wcale rozumieć, co się dzieje wokół, bo wtedy wszystko dzieje się w nas samych i nawet człowiek może przemienić się w wiatr. Oczywiście pod warunkiem że wiatr przyjdzie mu z pomocą."

,,Po to właśnie istnieje Alchemia - powiedział chłopiec. - Aby każdy szukał swojego skarbu, odkrywał go i starał się być doskonalszy, niż był w życiu poprzednim. Ołów będzie wypełniał swoją rolę aż do czasu, kiedy świat przestanie już potrzebować ołowiu. Wówczas będzie musiał przemienić się w złoto."

,,Bo Miłość nie polega na tym, by stać nieruchomo jak pustynia, hulać po świecie jak wiatr ani patrzeć na wszystko z daleka jak ty. Miłość jest ta siłą, która przemienia i ulepsza Duszę Świata. Kiedy dotarłem do niej po raz pierwszy, wydała mi się absolutnie doskonała. Ale z czasem odkryłem, że jest odbiciem tego wszystkiego, co zostało stworzone, że nią również miotają i namiętności, i wojny. To my, ludzie, karmimy Duszę Świata, a świat, w którym żyjemy, stanie się lepszy albo gorszy w zależności od tego, czy my sami będziemy lepsi czy gorsi. Tu właśnie przychodzi z pomocą siła Miłości, bo gdy kochamy, zawsze pragniemy być lepsi, niż jesteśmy."

,,Strumień miłości trysnął z jego serca i chłopiec zaczął się modlić. Była to modlitwa, jakiej dotąd nie znał, modlitwa bez slow, w której o nic nie prosił. Nie dziękował za znalezienie soczystego pastwiska dla owiec, nie zaklinał, by udało mu się sprzedać więcej kryształów, nie błagał, by kobieta, która spotkał, czekała na jego powrót. W ciszy, która nastała, zrozumiał, że pustynia, i wiatr, i słońce tak samo jak on szukały znaków, które zapisała Ręka. One również pragnęły iść własną droga i pojąć słowa wyryte na zwyczajnym szmaragdzie. Wiedział, że znaki te są rozsiane po ziemi i po przestworzach. Na pozór nie maja żadnej racji bytu, żadnego znaczenia i ani pustynie, ani wiatry, ani słońce, ani nawet ludzie nie wiedzą, dlaczego zostali stworzeni. Ale ta Ręka o tym wiedziała i ona jedna zdolna była czynić cuda, przemieniać oceany w pustynie, a ludzi w wiatr. Ponieważ jedna zrozumiała, że jakieś wyższe przeznaczenie popychało Wszechświat do punktu, w którym owe sześć dni tworzenia przemienią się w Wielkie Dzieło.
Młodzieniec zanurzył się w Duszy Świata i ujrzał, że Dusza Świata jest częścią Duszy Boga, a Dusza Boga jest jego własną duszą. 
I odtąd mógł czynić cuda."

,,Wszystko, co zdarza się raz, może już nie przydarzyć nigdy więcej, ale to, co zdarza się dwa razy, zdarzy się na pewno i trzeci."

,,Każda ziemska istota, cokolwiek była czyniła - rzekł - odgrywa zawsze główną rolę w dziejach świata. Oczywiście nic o tym nie wiedząc."

,,Człowiek szczęśliwy to ten, kto nosi w sobie Boga. I że szczęście można znaleźć nawet w najmniejszym ziarenku pustynnego piasku - zupełnie tak jak mówił Alchemik. Bo ziarenko piasku jest chwilą Stworzenia, a Wszechświat poświęcił całe miliony lat, by mogło istnieć."

,,Strach przed cierpieniem jest straszniejszy niż samo cierpienie."