sobota, 11 stycznia 2014

,,Dziwne losy Jane Eyre"




,,Dziwne losy Jane Eyre to wiktoriańska opowieść o ubogiej guwernantce, która idąc za głosem serca, buntuje się przeciwko konwenansom i ograniczeniom narzuconym przez społeczeństwo. Jane walczy o prawo do szczęścia i miłości, choć osiągnięcie celu wydaje się niemożliwe. Charlotte Bronte ukazuje w powieści głębię ludzkich uczuć w niezwykle przenikliwy, a jednocześnie wyrazisty sposób. Jej bohaterowie nie kierują się w życiu ogólnie przyjętymi zasadami moralnymi, lecz uczuciami i emocjami."



Główną bohaterką jest Jane Eyre. Nie posiada majątku i rodziny. Swoje dzieciństwo spędza u swoich krewnych, którzy tak naprawdę nie uznają z jej jako osoby z rodziny. Jane jest poniżana przez wujenkę oraz jej dzieci. Traktują ją z wyższością, gdyż posiadają jakiś majątek, co czyni je ważniejszą osobowością. Młoda sierota jest karana nawet za najdrobniejsze przewinienie, które nie można nazwać powodem do, np. zamknięcia w pokoju na całą noc, nie dania kolacji. 
Ostatecznie wujenka Reed postanawia wysłać Jane do szkoły w Lowood. Owa placówka nie szczyci się dobrym traktowaniem dziewcząt o złym charakterze. Jane jednak jest posłuszna i nie sprawia trudności, a więc nie jest za nic karana. Dobrze radzi sobie i znajduje nowych przyjaciół, dzięki którym może dowiedzieć się wielu ciekawych rzeczy. Uwielbia słuchać opowieści, czytać książki i rozwijać swoje umiejętności intelektualne. Kończy szkołę i obejmuje tamże posadę nauczycieli. Natomiast o ośmiu latach tam spędzonych chce spróbować czegoś ,,nowego". Chce poznać innych ludzi, inne okolice, inne strony świata. Daje ogłoszenie i zostaje przyjęta jako guwernantka młodej dziewczynki, Adelki. Zamieszkuje ona Thornfield Hall w innym hrabstwie. 



 Tam dopiero zaczynają się jej losy. Mieszka tam także pani Fairfax, która sprawuje opiekę organizacyjną pod nieobecność pana domu, pana Rochestera. Nie jest on przystojnym mężczyzną, ale młoda guwernantka zakochuje się w nim z wzajemnością. Planują spędzić ze sobą życie, organizują ślub. Lecz okazuje się, że niemłody już pan Rochester ma już żonę. Jane ucieka z Thornfield nie chcąc być jego kochanką. Przeżywa trudne chwile bezdomnego człowieka, bez pieniędzy i oczywiście dachu nad głową. Po kilku dniach głodówki znajduje państwa, którzy pomagają jej wrócić do normalności. Zajmują się nią i nawet pomagają jej znaleźć pracę. Otóż pracuje jako wiejska nauczycielka. Po pewnym czasie dowiaduje się, że jej krewny zostawił jej majątek, a ludzie którzy się nią zajęli to jej kuzyni. 
Oczywiście to tylko ogólniki przedstawione, aby Was zachęcić do lektury. Książka ta jest przepełniona pięknymi, mądrymi, a czasem przykrymi momentami z życia. Na początku napisałam, że Jane Eyre nie posiada krewnych, a w trakcie swojej opowieści o losach Jane zaprzeczam tym słowom. 
Główna bohaterka nie uznaje pani Reed i jej dzieci jako krewnych. Dlatego jest samotna i nie ma osoby, na którą mogłaby liczyć. Oni również nie utrzymują z nią kontaktu. Pani Reed od wysłania Jane do szkoły nie kontaktowała się z nią. Gdy stała się dorosła, wujenka na łożu śmierci wyznała jej, że ma krewnego, który chce jej oddać majątek po swojej śmieci. Nie przez cały czas, jak widać, Jane miała poczucie osamotnienia i nie posiadania krewnych. A jak się zakończyły jej losy, tego nie powiem. 

Zachęcam Was do lektury i sprawdzenia jakie ,,dziwne losy" przetrwała główna bohaterka ; )
Udostępnij:

7 komentarzy:

  1. tak sobie czytam ten post i przyszło mi na myśl, że jest to książka chyba trochę podobna do 'Ani z Zielonego Wzgórza'

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. A na to nie zwróciłam uwagi. Rzeczywiście, obie bohaterki nauczały i miały ,,bogate wnętrze" : )
      Ciekawa uwaga :>
      Pozdrawiam serdecznie :D

      Usuń
  2. Klasyka..., której jeszcze nie znam. Twórczość sióstr Bronte wciąż jest przede mną.

    OdpowiedzUsuń
  3. Nie przepadam za klasyką. Wolę niszowe powieści, przy których nie muszę wytężać moich szarych komórek, zaś w klasyce panuje taki specyficzny styl, który jest dla mnie zbyt ciężki w odbiorze.

    OdpowiedzUsuń
  4. Zdecydowanie moja ukochana książka sióstr Bronte :) Pamiętam doskonale emocje, jakie towarzyszyły mi podczas lektury... Oj, było warto.

    OdpowiedzUsuń
  5. przepiękna powieść - czytałam ją już dość dawno, ale pamiętam jak wielkie wrażenie na mnie wywarła

    OdpowiedzUsuń
  6. Już od dawna myślę nad tą książką - lubię powieści osadzone w przeszłości, zawsze można się czegoś ciekawego dowiedzieć o tamtych czasach :)
    Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń

Bardzo byłoby mi miło gdybyś po przeczytaniu mojego posta napisał/-ła komentarz : )
Na pewno odwiedzę również twój blog. Pozdrawiam : >

Copyright © Książkowy i filmowy zawrót głowy | Powered by Blogger
Design by SimpleWpThemes | Blogger Theme by NewBloggerThemes.com