,,Requiem dla wilka" Maria Nurowska.

,,Kontynuacja głośnej powieści Nakarmić wilki z 2010 roku. Młoda reżyserka Joanna przyjeżdża w Bieszczady, do wsi, w której przebywała bohaterka Nakarmić wilki, Katarzyna. Joanna chce się spotkać ze swoim idolem, starym reżyserem, który w Bieszczadach kupił dom. Z początku niechętny jej mężczyzna po jakimś czasie zaczyna się nią interesować. Okazuje się, że pamięć o Kasi jest we wsi ciągle żywa, jej tajemnicze losy wciąż nie dają spokoju tym, którzy się z nią zetknęli. Mieszkańcy odnajdują w Joannie podobieństwo do zmarłej tragicznie doktorantki, zdarza się, że pytają: „Pani ożyła?". Zaintrygowana tym Joanna zaczyna szukać informacji o swojej poprzedniczce, kontaktuje się z jej uczelnią, wynajmuje chatę, w której mieszkała Kasia. Nic nie wie o lesie ani o zwierzętach, ale zaczyna żyć życiem tamtej dziewczyny, i choć nie zna zachowań wilków, postanawia odszukać je i sfotografować. Historia komplikuje się jeszcze bardziej, gdy w jej życiu pojawia się Olgierd, pilnie strzegący wilków i swojej pamięci o Katarzynie. Życiem kobiety zaczyna rządzić fascynacja dwoma mężczyznami - wybitnym artystą i skrytym naukowcem, ale przede wszystkim zagadkowymi dzikimi zwierzętami, których odnalezienie staje się jej obsesją..."

W tej części mamy styczność z niektórymi bohaterami obecnymi w pierwszej części. Jest Marcin, Olgierd, leśniczy i Kapuza, ale także ojciec Kasi. W Bieszczady przyjeżdża młoda reżyserka - Joanna. Planuje nakręcić film o starszym reżyserze, którego podziwia. Natomiast on nie zgadza się i Joasia nie wie co dalej ma począć. Szybko jej przychodzi pomysł, gdy spotyka w lesie kilku mężczyzn przy kotle. Rozmawia z nimi i jeden myśli, że jest to zamordowana dwa lata wcześniej - Kasia. Zaciekawia ją ta historia i planuje zgłębić ten temat. Zamieszkuje w domku na Harhajce, gdzie mieszkała kiedyś Kasia, Olgierd i Klunej, czyli Marcin. Jak wiadomo, żyje ona w spartańskich warunkach. Bez prądu, łazienki. Radzi sobie jednak i przeżywa różne przygody. Opiekuje się rannym wilkiem, zaprzyjaźnia się z starym reżyserem, Jerzym.

Przedstawione są także trudne chwile reżysera, który przeżywa starość swojego przyjaciela, psa. Nie może sobie poradzić z nadchodzącą utratą zwierzaka. Natomiast pomaga mu młoda reżyserka i rodzi się między nimi sympatia. Przybywa także Olgierd...

Czy uda się Joannie nakręcić dokument o Katarzynie?

Jakie przeżycia czekają na nią na drodze do celu?

Jaką rolę odegra Olgierd?

Czy Joanna zwiąże się z Jerzym?